Het kan niet anders dan dat je wordt aangetrokken door de expressiviteit en spontaniteit van dit werk van Karel Appel. Er is geen ontkomen aan zou ik bijna zeggen….

Karel Appel (1921-2006) was een invloedrijke Nederlandse kunstenaar en een van de medeoprichters van de CoBrA-beweging, een avant-gardistische groep kunstenaars actief van 1948 tot 1951. Zijn werk wordt gekenmerkt door een expressieve kracht en spontaniteit: Karel Appels werk is vooral bekend om zijn krachtige, expressieve stijl. Hij schilderde met een grote mate van spontaniteit en liet zich vaak leiden door instinct en emotie in plaats van door formele technieken of traditionele esthetische normen. Zijn werk wordt gekenmerkt door een energieke en dynamische manier van schilderen wat we in dit werk duidelijk terugzien. 

Het gebruik van felle, verzadigde kleuren in combinatie met krachtige zwart-wit contrasten, met grote gebaren hier op het doek aangebracht, dragen bij aan de dramatische en levendige uitstraling van het werk.

Zoals veel leden van de CoBrA-groep, werd Appel beïnvloed door de kunst van kinderen en door primitieve of 'outsider' kunst. Zijn werken bevatten vaak figuren en vormen die doen denken aan kindertekeningen of aan de naïeve, expressieve stijl van volkskunst. Hij had een fascinatie voor de ongepolijste, directe expressie van emoties die hij in deze vormen van kunst zag.

Hoewel Appel vaak wordt geassocieerd met abstracte kunst, combineerde hij abstractie met figuratieve elementen. Zijn werken bevatten vaak herkenbare vormen, zoals het vogel(?)figuur hier in dit werk, die echter sterk gestileerd of vervormd zijn. Deze figuren worden vaak opgebouwd uit abstracte lijnen en kleurvlakken, wat resulteert in een hybride stijl die zowel figuratief als abstract is.

In de loop van zijn carrière heeft Appel ook thema’s verkend die verband houden met menselijke emoties en de condition humaine. Zijn werk gaat vaak over de worsteling, angst, vreugde en de complexiteit van het menselijk bestaan, uitgedrukt in een levendige en soms verontrustende beeldtaal.

Na de vroege jaren 1950 bleef Appel vogelmotieven gebruiken, maar hij evolueerde naar een meer abstracte en expressieve stijl. Zijn latere werken tonen vaak een verdere vervorming en abstractie van vormen, waarbij de figuren minder herkenbaar zijn maar nog steeds een expressieve kracht behouden die typerend is voor zijn hele oeuvre. 

Geniet van dit prachtige werk!